Sehirler Divani

Şehirler Divanı

İnsan ile mekân arasında çok boyutlu ve çift taraflı bir ilişki vardır. Tarihin akışında zamana, coğrafyaya, kültüre, inanca veya beklentilere göre mekânın anlamı ve nitelikleri farklılık gösterse de insan ile ilişkisinde mekân, maddi/fiziki anlamının ve insan ihtiyaçlarının giderildiği yer olmasının ötesinde çok boyutlu bir anlam kazanmıştır. Her zaman ve her yerde insanın mekânı algılamasında ve mekânın insan üzerinde etkisinde karşılıklı bir etkileşimi müşahede ederiz. İnsanoğlu mekâna ruhundan izler bıraktığı gibi mekânın da insan ruhu üzerinde etkisi vardır. İnsanın sosyal, siyasi, dinî, kültürel ve edebî varlığı, mekânı biçimlendirdiği gibi mekân da insanın sosyal, siyasi, dinî, kültürel ve edebî yönünü etkileyip biçimlendirir. Mekân ve edebiyat ilişkisinin en iyi tezahür ettiği yapay mekânlar ise şehirlerdir. Divan edebiyatında şehir şiirlerinin anlam dünyasını incelemeyi amaçlayan bu kitapta 184 yerleşim yeri ile ilgili 600 şehir şiiri incelemeye dâhil edilmiştir. Çalışmada öncelikle insan-mekân-edebiyat ilişkisi ile şehir kavramı ve Osmanlı şehrinin özellikleri genel olarak ele alınmış, klasik Arap ve Fars edebiyatındaki şehir şiirleri kısaca incelenmiş ve ardından klasik Türk edebiyatında şehir isimlerinin kullanımı, şehir şiirlerinin yer aldığı kaynaklar ve şehir şiirleri listesi verilmiştir. Çalışmanın asıl bölümünde ise şehir şiirlerinin diğer tür ve tarzlarla ilişkisi, yazılma sebepleri, Türk edebiyatı için önemi, şekil, muhteva, dil ve üslup özellikleri okuyucuların istifadesine sunulmuştur. Kitabın sonunda ise tespit edilen şehir şiirlerinden bir seçki yapılarak “şehir şiiri haritası” veya “manzum atlas” olarak adlandırılabilecek bir antoloji hazırlanmıştır. Okuyanların müstefid olması dileğiyle…

HATAYI DİVANI

Fazlullah'ın sakalında beliren tanrı- Arşi Divanı’nda Hurifilik

Hurûfîlik, 14. yüzyılda İran’da ortaya çıkan mistik-felsefî bir akımdır. Bu akım; dini, ibadetleri, Allah’ı, insanı, yaratılışı, gezegenleri, yeryüzü ve gökyüzünü, kısaca her şeyi Arap alfabesinin yirmi sekiz ve Fars alfabesinin otuz iki harfiyle açıklar. Hurûfîliğe göre harfler her şeydir. Hurûfîliğin kurucusu Fazlullah Esterâbâdî’nin idamından sonra, Hurûfîlerden bir kısmı Anadolu’ya gelmiş, kendi inanç ve düşüncelerini burada yaymaya çalışmışlardır. Onların bu konudaki gayretleri sonucu, kısa bir süre sonra Osmanlı sahasında kendi eserlerini verebilecek bir Hurûfî zümre oluşmuştur. Firişteoğlu, Misâlî, Muhîtî ve Arşî bu zümrenin müellif ve şairleri arasındadır. Arşî, 16. yüzyılda yaşamış divan sahibi şairlerden biridir. Her ne kadar onun hayatı hakkında hiçbir tezkirede bilgi bulunmasa da, Divan’ından yola çıkarak şairle ilgili bazı şeyleri bilebiliyoruz. Muhîtî’nin müritlerinden biri olan Arşî, koyu bir Hurûfî’dir. Onun şiirlerinin önemli bir kısmı Hurûfîlik ile alakalıdır. Bu sebeple, Hurûfî Türk şairlerinden bahsedince akla ilk gelenlerden biri odur. Çalışmamızda Hurûfî şairlerden Arşî’nin Divan’ını Hurûfîlik açısından inceledik. Amacımız, Hurûfîlik öğretisinin Arşî Divanı’na ne kadar yansıdığını ortaya koymak ve Arşî’nin, klasik Türk edebiyatı geleneğinin anlam dünyasından kısmen farklı bir içeriğe sahip Hurûfî şiirlerini yorumlamaktır.