قلابی

ایرانی‌ها رومن گاری را بیشتر با رُمان‌های خداحافظ گری کوپر با ترجمهٔ سروش حبیبی و همچنین زندگی در پیش رو با ترجمهٔ لیلی گلستان می‌شناسند. بنابراین او به‌درستی در ایران به عنوان رُمان‌نویس شناخته شده؛ اما یک مجموعه داستان درخشان نیز دارد که ترجمهٔ پنج داستان آن با نام پرندگان می‌روند در پرو می‌میرند در ایران معرفی شده و دلیل این شهرت علاوه‌بر داستان‌های فوق‌العاده، ترجمهٔ استاد ابوالحسن نجفی از این داستان‌ها است. چندی پیش مجموعه داستانی دستم رسید از رومن گاری که نامش با این عنوان تفاوت داشت و در مجموعهٔ کتاب‌های دو یورویی انتشارات گالیمار منتشر شده بود. از آن‌جایی که آقای نجفی دست به کار ترجمهٔ این اثر برده بود، می‌دانستم ترجمهٔ دوبارهٔ این داستان‌ها در حال حاضر لزومی ندارد (امیدوارم این ترجمه بعد از سال‌ها تجدید چاپ شود)، ولی با نگاهی به عناوین داستان‌ها پی بردم فقط پنج داستانِ مجموعه ترجمه شده و درست پنج‌تای دیگر از داستان‌ها در این مجموعه‌ای است که دست من رسیده. پس وقت را تلف نکردم و با اجازهٔ استاد پنج داستان دیگرِ رومن گاری را ترجمه کرده و تقدیم دوست‌داران این نویسنده می‌کنم. در پایان باید اشاره کنم که تمام پانویس‌ها از مترجم است.